Mijn gevoel durven volgen 2

Mijn week om echt mijn gevoel te durven volgen zit er bijna op. Wat een enerverende week! Ik heb nadat ik mijn blog had gepost gelijk iets afgezegd. Ik zou ergens aan meewerken van een vriendin van mij en het voelde niet goed. Ik had het al eerder afgezegd maar door haar reactie krabbelde ik terug. Dit keer niet. Ik voelde me schuldig dat ik het had gedaan, maar dit keer accepteerde ik deze schuld. Om echt mijn gevoel te durven volgen, zal ik besluiten moeten maken die bij andere mensen niet goed zullen vallen. Nu is het taak om mijn gevoel eerst te plaatsen, niet van de ander wat ik altijd heb gedaan. Het voelt eng, beangstigend omdat ik altijd zorgde dat ik ‘veilig’ was door te doen wat een ander zou willen. Dat dit ten koste van mezelf ging, maakte me dan niet uit. Vaak had het niet eens de uitwerking die ik wilde omdat mensen juist steeds meer van me gingen vragen. Ik was er nooit ‘vanaf’. Hoe mijn vriendschap zal verlopen met deze persoon weet ik ook niet. Toch heb ik dit risico genomen omdat ik ook voelde dat ik op dat gebied meer eisen mag stellen.

Ik heb weinig vriendinnen, dus degene die ik in mijn leven heb daar ben ik heel zuinig op. Alleen merkte ik dat het niet altijd evenwichtige vriendschappen waren. Deze week voelde ik wat ik eigenlijk zoek in een vriendschap. Wat ik zou willen, los van wat er nu gebeurde. Ik wil verbinding, ten minste eens in de week of twee weken een persoonlijk gesprek (via telefoon of in persoon). Elke dag de deur plat lopen ben ik de persoon niet voor, maar ik investeer wel. Ik voel mee en vraag me echt dagen daarna af hoe dingen gelopen zijn. Het was dus tijd om eens kritisch naar mijn vriendschappen te kijken. Vroeger ben ik gepest waardoor ik maar moeizaam contact kon leggen en zoals ik al schreef ben ik zuinig op de mensen in mijn leven. Toch bleek dat die zuinigheid in sommige gevallen voornamelijk van mijn kant kwam. Ik accepteerde het maar omdat ik bang was geen vriendinnen meer te hebben. Het vrat aan me en ik voelde vaak genoeg dat er iets niet klopte, maar een besluit maken durfde ik niet. Tot nu. Een heel belangrijk vriendschap voor mij is uit balans, al jaren als ik eerlijk ben. Zij belt alleen als zij tijd heeft, ze belt nooit terug (ze heeft nummerweergave) en ik kan weken niets van haar horen. Elke keer praatte ik het goed. Ze heeft kinderen, een relatie. Het is druk. Tot ik een nieuwe vriendin ontmoette die ondanks de drukte in haar leven wel haar best doet om contact te houden. Waarom? Omdat ze de verbinding wilt houden. Het heeft iets veranderd in mij en deze week was het juiste moment om me volledig terug te trekken. Ik neem geen contact meer met de andere vriendin op en kijk wel als zij contact legt of ik daar op dat moment behoefte aan heb. Ik was bang dat ik zo eenzaam zou zijn, maar om eerlijk te zijn is het bevrijdend. Ik had niet door hoeveel het mij pijn deed en hoeveel energie het mij kostte. Het gaf me het gevoel alsof ik niet belangrijk was. Wat natuurlijk perfect paste bij het patroon om niet mijn gevoel te volgen! Eigenlijk zei ik tegen mijzelf dat mijn gevoel en dus ikzelf niet belangrijk was.

Daarnaast heb ik kleine besluiten gemaakt. Bepaalde dingen doe ik niet meer. Ik had iets afgesproken met bepaalde mensen en ben er op terug gekomen. Opeens voelde ik nieuwe energie. Ik ging meer in mijn tuintje doen (was ik te moe voor en ik dacht dat ik er niets aan vond), mijn huisje. De energie die ik in andere mensen stopte, stop ik nu in mijzelf. Het is vreemd, anders en beangstigend. Ik wacht bijna op het moment dat het fout zal gaan. Toch voel ik dat dit de weg is. Afgelopen maandag had ik namelijk iets toegezegd waarvan ik al voelde dat ik het niet moest doen (dit was weken terug, voor mijn experiment) en echt alles wat fout kon lopen liep die dag fout. Ik heb niet voor niets een gevoel dat iets niet klopt! Daar mag ik echt op gaan vertrouwen!

 

4 gedachten over “Mijn gevoel durven volgen 2”

Laat een reactie achter op Jennie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *