Volwassen communiceren is niet voor iedereen weggelegd!

In dit blog wil ik het hebben over communicatie. Afgelopen week is zeer heftig voor mij geweest. Het begon met een uit de hand gelopen miscommunicatie met twee vriendinnen en het eindigde met een verbroken vriendschap met een van de vriendinnen. Hoe dingen kunnen lopen is altijd wonderlijk! Door de miscommunicatie zijn we dinsdagavond gaan praten met zijn drieën. Het verschil in communiceren was zo duidelijk. Ik bleef rustig bij mezelf en keek alles aan. Een vriendin was heel volwassen. Ze zei wat het bij haar deed, ze luisterde naar mij en we kwamen er vrij snel uit dat het om een misverstand ging. Ze wilde echt een oplossing en ik voelde ook dat er niets meer tussen ons in stond. Ik was door de situatie namelijk zelf flink geraakt maar keek voordat ik aan het gesprek begon heel goed waar die pijn nu precies vandaan kwam. Het is eigenlijk altijd een oud stuk, een pijn van vroeger waarin je geraakt wordt en waardoor je ook heel heftig kan reageren. Dat wilde ik niet. Ik heb heel bewust de oude pijn gevoeld en in het gesprek niet mee willen nemen. Ik voelde me namelijk buiten gesloten, maar dat is iets uit mijn jeugd. Daar hebben deze dames niets mee te maken. Het ging dus vrij voorspoedig tot ik bij de andere vriendin belandde. Zij was furieus. Overduidelijk geraakt in een stuk van haar. Maar helaas niet bewust genoeg om dat te zien in zichzelf. Ze legde alles helemaal bij mij. Zij vond dat ze niets fout had gedaan. Helemaal niets. Wat gelijk impliceert dat ik dus fout zat. Ik kaartte dit aan, maar dat was volgens haar niet zo. Er bleef een ijzige muur tussen ons. Ik kon gelukkig goed bij mezelf blijven. Normaal zou dit mij zo van de kaart hebben gebracht dat ik alles had gedaan om het goed te maken. Een overlevingsmechanisme toen ik heel erg ben gepest. Ik neem de schuld dan op me zodat er ‘harmonie’ is en we verder kunnen. Dit keer keek ik er naar in volle verbazing. Deze ‘vriendin’ die zes jaar ouder is dan ik, de oudste van ons drie, gedroeg zich als een gekwetst kind. Het maakte niet uit wat ik zou zeggen. Uiteindelijk ontstond er wat lucht voornamelijk door de andere vriendin en voor mijn gevoel was het opgelost. Helaas niet. Zaterdag barstte de bom nogmaals om zoiets kleins. Wederom de aanvallen en aannames over wat ik wel en niet had gedaan. Ditmaal een portie emotionele manipulatie erbij. ‘Jij vindt onze vriendschap minder waardevol dan ik, ik heb me vergist in jou.’ Hier kun je nooit goed op reageren. Als je zegt dat het niet zo is, kom je in een nodeloze discussie. Want ze gelooft het toch niet. Zeg je niets, dan bevestig je het alleen maar. Ze wilde geen oplossing, geen volwassen manier van praten. Ze wilde gelijk, ze wilde dat ik haar pijn zou weg nemen. Hoe is mij onduidelijk, maar ik zou door het stof moeten in ieder geval tot het kind in haar zich weer goed had gevoeld.

Uiteindelijk heb ik besloten de vriendschap te verbreken. Een moeilijke keuze! Er zaten nogal wat haken en ogen aan. Ik zou op haar hond passen deze vakantie, maar donderdag wilde hij al niet meer met mij meelopen. Waarschijnlijk voelde hij de spanning tussen mij en zijn baasje zeer goed aan. Het had mij en hem teveel stress opgeleverd om het door te zetten. Ze vertrok woedend dat ik zo niet met mensen kon omgaan. Misschien niet, maar haar manier verdiende in ieder geval ook geen schoonheidsprijs.

5 gedachten over “Volwassen communiceren is niet voor iedereen weggelegd!”

  1. Wat een prachtig verhaal Ilona, ik sta ervan versteld hoe mooi open jij bent, het is inderdaad moeilijk om een vriendschap te verbreken, heb het zelf net meegemaakt met de nodige problemen, maar het voelt zo goed en verlost, zodat je weer goed kunt ademen, het benauwd je soms, ik ben het helemaal met je eens hoe je het hebt opgelost, sterkte ermee en Hartelijke groet.
    P.s echte vrienden die blijven❤️

  2. Lieve Ilona, wat ben je heerlijk openlijk in je verhaal. Zelf heb ik ook vriendschappen “verbroken” en zie het als een kruispunt in mijn leven. Je ont-moet mensen, je gaat een periode samen, en dan komt er na een tijdje een kruispunt waar ieder zijn eigen weg gaat, zonder de ander. Het is dan geleerd wat er te leren was met deze mensen.
    Ben heel dankbaar voor de mensen in mijn leven, mensen die geweest zijn, en mensen die er nu nog zijn.
    Liefs Irene 🍀

  3. Lieve Ilona, dank voor je openheid en kwetsbare opstelling. Ik ben zo blij dat ik dit soort gebeurtenissen kan herkennen want het komt vaak voor dat ik denk dat het aan mij ligt dat dingen niet goed gaan…Ik leer steeds beter los te laten ook al kan dat ontzettend pijnlijk en moeilijk zijn vooral m.b.t. vriendschappen en relaties. Maar dank zij voorbeelden van jou op youtube leer ik ook het nodige. Heel veel dank hiervoor en ik blijf je met grote interesse volgen. Veel sterkte en liefs, Hanneke

Laat een reactie achter op ilona111 Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *