Hoor je dat ook zo vaak? Je moet dit doen, je moet die stappen zetten. Dan pas komt je leven in de juiste stroomversnelling! Overal waar je gaat, is het presteren en doen! Vooral niet teveel nadenken of teveel voelen! Vooral niet teveel voelen, want in onze maatschappij is voelen het ondergeschoven kindje. Wat leer je op school? Hoe je je intellect kunt gebruiken, hoe je kunt presteren en bepaalde zaken uit je hoofd leren die je een week later kwijt bent! Je leert niet hoe je je gevoel kunt toelaten, hoe je je kunt ontspannen en tot rust komen. Hoe ga je met overweldigende gevoelens om, hoe kun je je uiten over wat belangrijk voor je voelt?
Ik vind actie ondernemen een heikel punt. Het gaat namelijk niet om het actie ondernemen maar vanuit welke intentie en gevoel je het doet. Jarenlang heb ik allerlei acties ondernomen die mij nergens brachten. Uiteindelijk heb ik zelfs een burn out opgelopen door het forceren en afdwingen van resultaten. Ik heb me door weerstand heen geforceerd, evengoed gedaan waarvan ik het gevoel had dat ik het moest doen. Maar het gaf geen bevredigend gevoel en al helemaal niet waar ik op hoopte.
Hoe kun je echte actie ondernemen zonder dat het jezelf helemaal uitput of totaal niets oplevert? Om je leven echt te veranderen, is het nodig heel duidelijk voor ogen te hebben wat je wilt. Echt wilt. Durf dit te visualiseren of vorm te geven door het op te schrijven. Kijk dan wat er naar boven komt. Voel je weerstand, geloof je dat je dit kan en het waard bent om dit in je leven te creëren? Wat ik bij mezelf namelijk heb bespeurd is, dat ik denk dat ik iets wil maar het niet durf toe te laten. Eigenlijk heb ik in dit leven geen echte relatie gehad, weleens een scharrel toen ik jonger was, maar dat was het. Ik ben nu op het punt dat ik eerlijk durf toe te geven dat ik bang ben voor een relatie. In mijn omgeving zie ik alleen relaties waarin er altijd iemand de macht heeft en de ander zich aanpast. Met name de vrouw. Ik ben doodsbang dat ik zelf me moet aanpassen in een relatie en dat weiger ik. Waardoor ik alles afsluit en niemand aantrek. Ik kan me nu in gaan schrijven bij een datingsite. Dat heb ik meerdere malen in het verleden (niet eens zo lang geleden) gedaan en ik trek precies dezelfde mannen aan. Ze zijn emotioneel niet beschikbaar of willen alleen seksueel contact waar ik helemaal geen zin in heb. Ik ontmoet niemand die mijn interesse opwekt terwijl ik bijna elke dag in het park loop en allerlei mensen tegenkom. Mijn energie is niet open. Het heeft geen enkele zin actie te ondernemen want de resultaten zullen uitblijven.
Wat kan ik nu doen om open te gaan staan en mannen toe te laten in mijn leven of in ieder geval me zo te voelen dat het me niet meer pijn doet dat ik geen relatie heb. Ik heb namelijk gemerkt dat als ik dingen echt durf los te laten en er geen krampachtige energie meer achter zit ik vanzelf vruchtbare acties zal ondernemen of dat het niet belangrijk meer is. Het enige wat ik kan doen, is mijn energie te veranderen. Ik wil een relatie want ik voel me eenzaam, ik voel een leegte en pijn dat ik niemand heb. Dan zal ik naar die gevoelens moeten gaan hoe pijnlijk ook. Doorvoelen en langzaam los laten. Als ik me niet meer eenzaam voel of een leegte ervaar, zal ik niet meer geforceerd een relatie willen. Ik haal mijn controle er vanaf en er kan gebeuren wat er mogelijk is. Ook de angst dat ik bang ben om me te moeten aanpassen en dat ik gedomineerd zal worden in een relatie, is iets waar ik helemaal doorheen zal moeten. Pas daarna kan ik actie ondernemen als ik dat wil of ik kan het helemaal loslaten.
