Op mijn nieuwe pad van mijn gevoel durven volgen had ik vorige keer al schuldgevoelens aangehaald. Dat is namelijk het moeilijkste wat ik tegenkom als ik mijn gevoel wil volgen. Vorige week had ik afstand genomen van iemand omdat ik voelde dat de vriendschap niet in balans was. Ik hoopte dat het vanzelf dood zou bloeden. Helaas gebeurde het tegenovergestelde dat ze mij een appje heeft gestuurd en langs wil komen. Vaak voelen mensen aan als je afstand neemt en kunnen dan juist opeens contact willen zoeken. Ik zit in dubio wat ik nu zal doen. Aan de ene kant wil ik haar los laten en aan de andere kant voel ik de schuldgevoelens en komen oude herinneringen naar boven waardoor ik haar juist vast wil houden. Vooral de schuldgevoelens wegen zwaar.
Schuld is op zich een emotie die belangrijk is om te groeien. Je voelt je schuldig over iets dat je anders had willen doen of anders had willen zeggen. Door dit onder ogen te zien en daarbij stappen te ondernemen zoals excuses maken en je gedrag hierin aan te passen kun je groeien als persoon. Maar helaas is schuld in onze samenleving en vooral de vrouw zo geïnternaliseerd dat het vooral een negatieve emoties is die ons in onze comfortzone houdt. Als vrouw mag je niet voor jezelf kiezen, mag je al helemaal niet iemand anders kwetsen of pijn doen zelfs als het ten koste van jezelf gaat en moet je je vooral aanpassen. Ondanks alle emancipatie en veranderingen zit het diep in ons als vrouw en als mens dat we schuldig zijn. Vaak heeft dit ook religieuze wortels. De mens als zondig en de vrouw die de appel at door naar de slang te luisteren is nog zondiger. Een patroon van klein houden en vooral niets voor jezelf durven vragen.
Ondanks dat ik zelf in mijn ogen al aardig had gebroken met religie en het aanpassen, voel ik diep van binnen dat ik het heb overgenomen van mijn vrouwenlijn. Nu ik voor mezelf wil kiezen, is het bijna of ik een zonde bega. In geval van de situatie die nu speelt, voelt het alsof ik iemand ga afwijzen die nu juist contact wilt. Hoe durf ik! Bizar om te ervaren dat het zo diep gaat. Ik weet momenteel niet wat ik nu het beste kan doen, behalve bij dit gevoel te blijven. Dit gevoel dat ik iets slecht doe en iemand bewust aan het kwetsen ben. Hopelijk zal ik vanzelf voelen wat ik nu het beste kan doen voor mezelf. Want je gevoel durven volgen betekent dat ik mezelf nu prioriteit maak, niet de ander.
