Het verbaast me telkens dat het zo moeilijk is echt contact te maken. Met jezelf en met je omgeving. Ik geloof in zo boven, zo onder. Alles wat je buiten jezelf ziet, is een spiegeling van je binnenkant.
Afgelopen zaterdag vierde ik mijn verjaardag (ik was dinsdag echt jarig) en werd ik geconfronteerd met een hele oude pijn in mijzelf. De pijn van geen verbinding, de leegte in mijn hart. Ik zat in de buurt van de keuken samen met mijn moeder aan een kant en aan de andere kant zat de rest. Het was net of ik er buitenstond en iedereen bij elkaar hoorden. Alleen met mijn moeder (die uiteraard niet toevallig als enige aan mijn kant van de kamer zat) kon ik wat contact leggen. Ik voelde dat er wat aan de hand was, maar kon mijn vinger er niet op leggen. Tot een lieve vriendin later langs kwam. Zij bracht een hele ondersteunende energie met zich mee en ging naast mij zitten. Ze attendeerde me gelijk op de toneelstukjes en dat mijn energie niet geaard was. Opeens zag ik het voor me. Iedereen speelden een rol. Ik ook. We hadden allemaal een script ontvangen en speelden het trouw na. Zonder verbinding te maken. Ik voelde de leegte in mijzelf, ook de schuldgevoelens die ik als kind voelde dat het aan mij lag. Dat ik iets wilde wat helemaal niet mogelijk was. Als los zand was iedereen met elkaar bezig en ook niet. Ieder op zijn of haar eigen eilandje. Echt verbinding maken is confronterend omdat je dan zelf authentiek moet zijn, uit je comfortzone als je dat niet gewend bent. Je kunt je niet verschuilen achter een rol. Deze pijn ken ik mijn hele leven al en het loopt als een rode draad door alles heen. Geen echte verbinding met mezelf kunnen maken en daardoor niet met mijn omgeving.
Het bijzondere was dat ik door die bewustwording juist de pijn voelde en contact maakte met mijzelf. Ergens had ik een overtuiging dat als ik echt contact met mijzelf zou maken ik me dan gelijk beter zou voelen. Dat is niet zo. Verbinding gaat over contact maken met wat er is in jezelf of dit nu fijne of minder fijne gevoelens zijn. Ik voelde een verandering in de energie en was beter in staat om in het hier en nu te zijn. Momenteel ben ik bezig met de leegte en deze oude pijn te verwerken. Dit gaat heel diep en zal ik stapje voor stapje toe laten.
Wil je ook je gevoel voorzichtig toe laten dan raad ik je aan dat op een moment te doen dat je echt niet gestoord wordt. Ga op een plek zitten waar je je goed voelt en tot rust kunt komen. Steek wierook op als je daarvan houdt. Ik heb momenteel zelf Floral passion aangestoken, gekregen als cadeau voor mijn verjaardag van mijn lieve vriendin. Laat je ademhaling heel rustig verlopen, forceer niets. Adem naar je buik toe en laat het er gewoon zijn. Je kunt zitten of op bed liggen. Richt daarna je aandacht op je lichaam. Wat voel je en waar? Wat komt er boven? Laat alles er zijn wat er boven komt. Misschien voel je ergens verkramping, adem daar heen. Maak contact met je lichaam en voel wat je voelt. Komen er bepaalde herinneringen omhoog, kijk naar die herinneringen? Wat gebeurde er en wat voelde je? Dit kun je zo lang doen als je wilt. Na afloop kun je wat aantekeningen voor jezelf maken als je dat prettig vindt. De eerste stap naar verbinding heb je gezet!
1 gedachte over “Verbinding maken”